Portretten schilderen is een van de boeiendste dingen om te doen, maar ook niet altijd gemakkelijk, moet ik toegeven. Toch is het juist de complexiteit van het proces dat mij daarin zo aantrekt.
In de zomer van 2014 kreeg ik weer zin om een oude hobby terug nieuw leven in te blazen; het was al van ergens begin de jaren 2000 dat ik het schilderen met olieverf had beoefend, en het was wel even wennen. Het voelde aan alsof ik met dunne laagjes gekleurde modder aan het verven was. Dat resulteerde in dit portret.
Inmiddels is het schilderen een dagelijks ritueel geworden. ‘s Avonds op zijn minst een uur vertoef ik aan de schildersezel en sta ik rechtop om vanuit de schouder, via de arm, penseeltrekken te maken. Na het schilderen is er het uitspoelen van de borstels, wat ook een routineuze klus is geworden.
Het menselijk lichaam, in dit geval vooral het gezicht, is een fascinerend onderwerp, waarbij een beetje kennis van de anatomie altijd wel meegenomen is. Ik koos voor een portret met veel schaduw. In de schilderkunst heet dat: clair-obscur en onder andere Caravaggio was daar een meester in.
Materiaal
Olieverf op doek (katoen), 50 x 60 cm.
Tijdsduur
135 uren.