In de aanloop naar de dodenherdenking van begin november nodigt De Gezinsbond Kristel Busschaert en Sylvie Vanlaere uit voor een lezing over rouwverwerking in het CC op vrijdag 26 oktober 2018.
Sta je middenin een rouwproces, eerder aan de rand of er gewoon buiten?
Ontbreekt het je soms ook aan de ‘juiste’ woorden als er iemand voor je staat met een immens verdriet? Wat doe je met die voelbare angst voor verdriet van mensen rondom je? Waarom staat er soms een korte vervaldatum op rouwen om iemand die je graag ziet? Deze en nog zoveel vragen proberen Kristel en Sylvie te beantwoorden in hun voordracht.
Na een mooie dag bij zijn oma en opa slaapt Niels in, voor altijd. Elf jaar. De autopsie wijst niets uit. Hoeveel heeft jarenlange emotionele stress op hem gewogen? Dat is één van de vele vragen waar zijn meter, tante Lies (Kristel), mee achterblijft. Vanuit haar mix aan emoties begint ze te schrijven, dromend van een wereld waarin we zachter met elkaar omgaan, dromend van een wereld waarin kinderen als volwaardige wezens worden gezien. In dit boek schrijft ze over de moed van Niels en zijn mama, de angst van de omgeving voor rouwen, het verdriet van oma en opa, de kleine tekentjes van leven die blijheid geven in haar immens verdriet. Over het Leven dat zit te duwen als een liefdevol kind doodgaat. “Niet zomaar”. In haar voorwoord van het boek schrijft Lut Celie, rouwconsulente van De Bleekweide: “Zo eerlijk, mooi mixt tante Lies haar verdriet met liefde. In miniatuurtjes over leven en lijden dag na dag, grote emoties, kleine verhalen, dikke tranen.”
Sylvie’s partner komt om het leven bij een verkeersongeval. Via massagetherapie bij Kristel ontmoeten ze elkaar.
Over de diepe impact van hun verlieservaringen komen ze samen vertellen. Verwacht geen pasklare antwoorden, wel eerlijke verhalen uit het leven gegrepen.
Sylvie (familiehelpster) en Kristel (mindfulness/massagetherapeute-schrijfster)
doorbreken graag het taboe en isolement van mensen in rouw en geven je handvatten mee om dat zelf ook te proberen.
Een boeiende interactieve lezing voor iedereen die geconfronteerd wordt met rouw en verlies.
© Foto G.C., Gezinsbond
Twitter: #Wakker9950
Facebook: {wAwA} Wakker!Waarschoot
Waarschoot wordt nu definitief ten grave gedragen. Voeg dit 
Veneco houdt nu al de hand boven het Kunstenaarscollectief, een nieuw initiatief in Lievegem. Is dat de voorbode van het beheer over de nieuwe cultuurtempel “Kerk van Beke”, de te bouwen cultuurzaal in Lovendegem, het parochiale “ ’t Schaapstuk” in Zomergem, de gemeentelijke “Kring” in Waarschoot …? Het doet sterk denken aan de samenwerking met Farys (het vroegere TMVW). Die beheren alles wat maar enigszins met water te maken heeft (sporthal van Waarschoot -de douches?-, zwemkom in Zomergem…). En wie beheert kan gemakkelijker de vinger worden gewezen als het fout gaat. Handig voor de bouwheren van Lievegem. Gelukkig zijn er voldoende aandeelhouders, beheerders die de belangen van Lievegem vertegenwoordigen in die intercommunales. De bijzonderste op een rijtje: Tony Vermeire (Farys en Veneco), Kim Martens (Farys), Marc Boterdaele (Veneco).
van het klooster gehinderd door de drommen politici die nog vlug een vrijblijvend bezoekje brengen aan hun bejaarde medemens. Of om het naar Stijn Meuris te zeggen: “Het is weer druk in De Linde, politici staan op straat, ze lachen, lopen en ze geuren, ze weten waar het ronselen van volmachten om draait.”